Pokój Araś

+18

Nie rozumiał, co go sprowadziło do pokoju. Przyśpieszone bicie serca? Adrenalina? Zauroczenie? Żądza? Podniecony, wszedł do pomieszczenia, obrzucając je pobieżnym spojrzeniem. Ani śladu obcych i bardzo dobrze. Tylko on i ona.
- Twoje życzenie, panno Ruve - mruknął, szczególnie szyderczo wypowiadając dwa ostatnie słowa. Podszedł do niej, rozpinając pasek u spodni, który z brzękiem wylądował na ziemi. Najchętniej zerżnąłby ją szybko, jak jakąś klacz rozpłodową, byle tylko zaspokoić swoje pożądanie. Koniec końców, wolał mieć więcej przyjemności z, jakby nie patrzeć, jego pierwszego razu. A że był chodzącym monstrum i zbrodniarzem, nie czuł się niepewnie, biorąc ją dla siebie, tu i teraz, okazyjnie poznane dziewczę.
Z tym samym obojętnym spojrzeniem, którym obarczał Arashi na dachu, zbliżył się do niej teraz, wsadził rękę pod spódniczkę, a potem jeszcze głębiej, do jej majteczek. Z lubością ją tam subtelnie wymacał, zanim znowu się odezwał:
- Rozbieraj się - takim zimnym, niemal lodowatym tonem głosu, dalej trzymając rękę w tym samym miejscu - I nawet nie próbuj teraz dochodzić - dorzucił z kpiącym uśmieszkiem, jeżdżąc palcami po dziewczęcych nierównościach.
Czuł się w tej chwili, jak rasowy oprawca. Miał ochotę wpaść w samouwielbienie ze względu na geniusz jego tortur. Chciał teraz zadać jej okropne katusze, tak bardzo, aby go kochała i nienawidziła zarazem. Chciał słyszeć, jak rozkoszne jęki wampirzycy będą się mieszały z przekleństwami oraz deklaracjami nienawiści. Tak, to będzie mu się podobało bardziej od zwykłej szamotaniny z ubraniami, od zwykłych czułości, pieszczot. Będzie brał dla siebie co zechce. A ona może się tylko podporządkować jego wspaniałomyślnej woli, zostać jego służebnicą, pozwalać mu na samowolkę. Skoro tak się w nim zauroczyła, to chyba się ucieszy z niecodziennych doznań, które jej zaraz zafunduje.
- Kochanie - wyszeptał cicho, niemal bezgłośnie, z nieco większą dozą uczuć. Może trochę mydlił jej oczy, ale drobna motywacja do spełniania jego poleceń nie zaszkodzi.

Złożył pocałunek na ustach białowłosej. Bo było przyjemnie. Było przyjemnie dzielić coś tak osobistego jak ślina z kimś innym, wyjątkowym. Czy ona była wyjątkowa dla niego? W pewnym sensie. Wyjął dłoń z majteczek panny Ruve, by wykorzystać czas pocałunku na rozebranie się. Rozpięta biała koszula ukazała jego bladą klatkę piersiową oraz brzuch z nieznacznym kaloryferem. Nie był atletą, lecz swoje mięśnie miał. Wypada coś mieć.
Gdy wypełzł językiem spomiędzy warg Brytyjki, składał kolejne całusy na jej szyi. Aż zjechał do obojczyka. Pieścił jej bladą skórę, jeszcze bardziej w dół. Ujął w dłonie nagie, soczyste piersi. Jedną z nich całował. Subtelnie, by dać jej rozkosz, by była jeszcze bardziej napalona, żeby była cała mokra, kiedy zdejmie jej majtki. Drugą pierś ugryzł. Co z tego, że nie tak znowu głęboko. Miał ostre kły, pozostawił dziewczynie dwie czerwone kropeczki. Żeby sobie go przypominała, kiedy tylko spojrzy na swoje nagie ciało w lustrze. Żeby drżała na samą myśl, żeby bała się, że może jej nigdy więcej tego nie dać.
- Smakujesz wybornie - mruknął, pozbywając się butów. To była prawda. Wampiry zwykle nie piły wampirzej krwi, bo to było jakieś... tabu? Przynajmniej niektórzy krwiopijcy w ten sposób się o tym wypowiadali. Czyż jednak to nie zakazany owoc smakuje najlepiej? A on chciał z niej korzystać, próbować nią zaspokoić swoje nieskończone pragnienie. Ohh, tak, zdecydowanie.
- Zaprowadź mnie do łóżka, zanim nie będziesz miała przede mną niczego do ukrycia... - powiedział, rozpinając spodnie.


Było praktycznie po wszystkim. To chyba rzeczywiście było najlepsze ćwiczenie fizyczne, jakie mógł sobie zafundować. W dodatku bez antykoncepcji, bo przecież wampirzyca nie mogła urodzić wampirowi dziecka. Same zyski. Inna sprawa, że wykazała się doświadczeniem. Był pewien, że jej nie rozdziewiczył. Ale...
Koniec końców, przeżył przed chwilą wspaniałe momenty. Wyluzował, położył się obok niej. Cały zroszony potem, rozgrzany jakby trafił do czeluści piekieł. Pierwszy raz, w pewnym momencie przemknęło mu przez myśl, że będzie miał rano zakwasy. A więc potrzebuje więcej takich ćwiczeń, zdecydowanie. Objął jedną ręką Arashi, przyciągnął ją do swojego ciała. Nawet nie zamierzał próbować teraz ponownie, do tego stopnia był wykończony. Westchnął, po czym spróbował uchwycić jej spojrzenie.
- Podobało Ci się? - tym razem dał sobie spokój ze sztuczną oziębłością. Nie miał ochoty bawić się w grę aktorską, po tym wszystkim zupełnie zbędną.

Odetchnął, przesuwając wzrok z dziewczyny na sufit. Musiała być zachwycona wszystkim, co zrobił i tym, co sobą reprezentował. Dobrze, że się spotkali tej nocy. Cały jego stres zniknął, pozostała tylko błogość oraz rozkosz. Tak, zdecydowanie była rozkoszną dziewczyną.
- Zatem będziemy robili to wcześniej - odmruknął mimowolnie. Sprawa wydawała się być oczywista. Chciał więcej. Więcej jej słodkich ust, bladej skóry, pełnych piersi, całej dziewczęcości. Idealne ciałko, nic dodać, nic ująć. A że była wampirzycą, prędko się nie przeterminuje. Raczej, bo różne wypadki się zdarzały, a los płatał przeróżne figle.
Znowu na nią spojrzał. Szkarłat tęczówek znowu gdzieś zniknął ku jego niezadowoleniu. Ale niech będzie, normalnie też miała piękne oczy. Nie powstrzymał się przed pocałowaniem wampirzycy kolejny raz. Wcześniej całował ją w bardzo wiele różnych miejsc. Pechowo, to już była ledwie przeszłość, wspomnienie. Przynajmniej mógł sobie przypomnieć wszystkie te, świeże jeszcze, przeżycia.
- Powiedz, czego ode mnie oczekujesz - niespodziewanie wypalił, jak gdyby nigdy nic, do głowy Arasi spoczywającej na jego klatce piersiowej. Tak słodziutko teraz wyglądała... Czuł, że mogliby teraz funkcjonować w ten sposób w nieskończoność. Ale trzeba było podejść do tego bardziej realistycznie. Czego będzie chcieć? "Miłości?" Załóżmy, że ją może dać. A może chodzi o bliskość? Cóż, z tym nie będzie kłopotów. W ogóle, jeszcze nie sprawiała mu problemów. Wszystko było takie szybkie, jakby miało się zdarzyć dawno temu. Jakby wyczekiwali od dawna na to, że się spotkają w wyjątkowych okolicznościach.